Nog 9 dagen!

Buenos días a todos!

Mijn eerste blog was toen ik hier net 10 dagen was, en nu heb ik nog 9 dagen hier te gaan. Ik heb inmiddels mijn vliegticket terug geboekt en ik vlieg 3 februari weer naar mijn mooie, maar ook koude kikkerlandje.

We hebben hier met z’n 5en kerst gevierd en ik had me weer heerlijk uitgesloofd, nou vinden de huisgenootjes dat niet heel erg dus ik maak graag dingen hahaha. Als ik op een zaterdag bedenk dat ik een toetje wil maken, of een taart, dan protesteert eigenlijk niemand….

Maar na kerst viel ik een beetje in een gat. Met super veel heimwee. Het was koud in huis, het was leeg, en ik wist niet wat ik moest doen. Ik hield met mezelf pyjama-dagen en kwam niet echt buiten huis, daar werd het ook niet beter van. Gelukkig stond er op dinsdagavond een basketbalwedstrijd gepland. Hier heb ik 3 huisgenoten mee naartoe genomen en had ze voorbereid op een veegpartij. Real Betis(nummer 15) tegen Real Madrid(nummer 1). Daar spelen wel wat Spaanse-basketbalgrootheden en ik keek mijn ogen uit. Het stadion zat heeeeelemaal vol, in tegenstelling tot de vorige wedstrijden, en ik heb me dan ook zeer vermaakt. Het werd nog beter toen in de slotseconden Sevilla echt goed aan het spelen was en de wedstrijd won, WAUW! Kippenvel als ik er weer aan denk. Op deze momenten ben ik altijd heel blij dat ik het op dat moment heb gefilmd, want ik kan dit elk moment van de dag bekijken nu. En ook bedenken: ha, daar was ik bij. BLIJ!
De tocht naar huis was overladen van adrenaline haha. En toen ik thuis kwam was ik jarig! En dat was ook heel bijzonder. Ik moet eerlijk zeggen, ik houd wel van jarig zijn. En nu waren we maar met 5 mensen in huis, en dan heb je toch wat minder aanspraak ofzo. Gelukkig had ik wel veel contact met mensen in Nederland en kreeg ik een paar dagen later ook nog cadeautjes binnen vanuit Nederland!<3 Dat maakt de heimwee echt een stuk beter te verdragen.

Verder heb ik in die week veel Spaans geoefend en ook heeeeel veeel top 2000 geluisterd, want dat hoort er echt wel bij. Dat deed ik ook op oudejaarsdag, nog iets wat er bij hoort is: dingen bakken. Benny had een pakket opgestuurd met oliebollenmix en dingen die ik nodig had voor appelflappen. En zo stond ik weer een dagje in de keuken om deze lekkernijen allemaal te maken. Gelukkig vond iedereen het heerlijk en ik was zelf ook zeer tevreden. Altijd nog maar weer afwachten hoe iets uitpakt he…. Oud en nieuw heb ik met 3 andere huisgenoten in de stad gevierd. En om 12 uur natuurlijk even met Nederland gebeld. Ik hoooooop heel erg dat dit echt mijn jaar is om te gaan afstuderen, denk dat dat wel gaat lukken. Maar vind het vooral heel eng om na te denken over wat-daarna. Want ik zit natuurlijk alweer 3 jaar op de Pabo. En ik wist eigenlijk altijd wel wat er aan het einde van het jaar ongeveer zou zijn. Maar nu weet ik het echt niet…..

In de week na oud en nieuw kreeg ik nog een keer visite, Nick die ik ken van camping Le Mondou in Frankrijk kwam langs. Hij woont in Frankrijk maar is dit jaar in de winter in Zuid-Spanje te vinden. En hij kwam even op bezoek. Gezellig om weer een bekende hier te hebben. Op donderdagavond was het de vooravond van driekoningen. En dat is áltijd heel groot hier. Echt waar, wat een festijn! Een heeeeele lange tocht met versierde wagens en vol met mensen erop. En die gaan dan door de straten en gooien snoep! Wat een feest, echt iedereen wordt blij door dit feest. Het deed me een beetje denken aan de intocht van Sinterklaas, alleen duurde de optocht wel ruim 30 minuten denk ik. We hebben heeeel veel snoep gevangen. En ik was helemaal blij! Dit is sowieso mijn favoriete Spaanse feestdag, en ik ga dit sowieso nog een keer meemaken ergens in Spanje. Het gaat er trouwens om dat de drie koningen op de vooravond van hun daadwerkelijke dag feestelijk de stad inkomen. Ze komen met cadeaus voor iedereen en als voorafje krijgt iedereen snoep. Traditiegetrouw worden de cadeautjes de volgende ochtend uitgepakt. Echt leuk! Ik stel voor om dit in Nederland ook te doen, misschien kunnen we dan de focus van de Zwarte-pietendiscussie wat weghalen. Overigens krijgen ze hier in Spanje dus ook twee keer in korte tijd cadeaus, ze vieren namelijk kerst en driekoningen. Dus wij Nederlanders hebben driekoningen geruild voor Sinterklaas. Nou, doe mij maar beide
Verder moest er in deze week ook nog wat gestudeerd worden. Ik stond ingeschreven voor een Cambridge deeltoets. En als ik die toets zou halen dan krijg ik hier nog een certificaat voor, uitslag duurt nog zo’n 4 weken nu, maar ik heb er een goed gevoel over. En studeren is trouwens prima te doen op plaza España. Daar ga ik zeker vaker heen om te studeren!
Ook ben ik nog naar een voetbalwedstrijd geweest: de bekerwedstrijd tussen Sevilla FC en Real Madrid, bekende voetballers spotten dus. LEUK!

Op zaterdag mocht ik weer naar het vliegveld voor visite, Kirsten en Jeroen waren al heel vroeg in het vliegtuig gestapt deze kant op. En ik zag ze eindelijk weer. Ik had nog nooit m’n zus zooooooo lang niet gezien, want het was inmiddels al 4,5 maand…. We liepen wat door de stad, maar omdat ze hier al een keer eerder waren geweest hadden we niet zo heel veel nieuwe dingen om te bekijken. Daarom hadden we ook een roadtrip gepland. Op zondagochtend hebben we een auto opgehaald en zijn we naar Ronda gereden, vanuit Ronda gingen we door naar Granada. Waar we op maandag een bezoek brachten aan het Alhambra. Dit is een oud fort/kasteel, en dit is een van de meest toeristische dingen in Andalusië denk ik. Echt prachtig! Hopen dat ik goede foto’s heb gemaakt die ik hierbij kan plaatsen. Granada ligt aan de voet van de Sierra Nevada, en dus stond er een tripje naar de sneeuw gepland. In Nederland is natuurlijk al sneeuw gevallen dit seizoen, maar ik had nog geen sneeuw gezien. En daarom vond ik het echt heel leuk! Het was wel bizar, want de zon voelt hier heel erg warm, terwijl er gewoon sneeuw ligt. De weg naar de top toe schijnt de hoogste weg van Europa te zijn, en je hebt echt prachtig uitzicht. Het dorpje waar we heen gingen ligt op ruim 2km en dat merk je ook gelijk. We gingen een stukje wandelen en waren compleet buitenadem. Maar het was heerlijk om met een prachtig uitzicht op een terrasje te zitten met om je heen allemaal wintersport-lui. Ik wil sowieso nog een keer op wintersport! ’s Avonds merkten we ook goed dat de zon had geschenen want we waren allemaal in ons gezicht wat verkleurd.

Op woensdag gingen we door naar Córdoba waar we nog 2 nachten zouden verblijven. Hier was ik al een keer geweest dus ik hoefde niet perse de meest toeristische dingen te doen. En daarom ging ik lekker in mijn eentje naar de dierentuin. Waar ik alleen was en er waren denk ik nog 20 andere mensen in de dierentuin. Ik ben lang niet zo bang geweest, aangezien het best eng is om soms om een hoek te komen en dan ineens een tijger te zien liggen voor het raam(zie foto). Dan werken de loslopende kippen en droge bladeren die door de wind over de grond waaien ook niet echt mee. Maar het was weer een bijzondere ervaring haha. Verder was het fijn om een weekje met mijn lieve zus en zwager door te brengen. Maar ze hebben wel een ding ervaren: huizen hier in Spanje zijn koud! Nu snappen ze eindelijk wat ik bedoel als ik zeg dat ik het thuis koud heb Op vrijdag reden we weer terug richting Sevilla en pakten zij het vliegtuig weer om terug te gaan naar Nederland. En toen begon het grote bedenken voor mij: nog maar 2 weken zou ik hier zijn. Gisteravond ben ik nog maar even wat drankjes wezen doen in de stad met het motto: ik leef nu, en ik leef nu hier, volgende week ben ik weer terug in Nederland en dan kan dit niet meer. Onder dat motto ook maar kaartjes gekocht voor een voetbalwedstrijd van aankomende zondag: Betis-Barcelona. Ik heb Messi en overige natuurlijk al een keertje gezien laatst, maar als het goed is zie ik ze zondag allemaal spelen, WOEHOE!

Helaas begon de week van de roadtrip met verdrietig nieuws, papa belde met het bericht dat zijn oud-collega-scheidsrechter Frans was overleden op zaterdagavond. Heel erg onverwacht en dat was dus zeker ook een grote schok. Ik ben achteraf heel blij dat Kirsten en Jeroen hier waren, zodat ik niet helemaal alleen was hier. Want op deze momenten merk je de afstand naar huis wel erg. Zo stom, ik had gehoopt op geen sterfgevallen in mijn tijd dat ik hier zou zijn, maar helaas. En dan ook nog Frans  die zag ik helemaal niet aankomen. Hij was naast collega van papa ook een goede vriend van papa, en dat weet ik dus ook nog goed van de tijd dat ik jonger was. Frans was een van de scheidsrechters die ik bij elke wedstrijd dat ik hem zag even groette, ook al was het soms een kort gesprekje, ik ging eigenlijk altijd wel even heen. En dat zal ik zeker gaan missen. <3

Dit verdrietige nieuws liet mij wel weer goed zien dat we moeten genieten van het leven, en echt van elke dag. Probeer elke dag bewust te leven en probeer in ieder geval van iedere dag (een beetje) te genieten. Want nu kan het nog!

Ik ga nu weer genieten van mijn laatste 9 dagen hier, zodat ik als ik straks terug kom weer helemaal opgeladen ben voor een half jaar stage, en klaar voor alle stress, want ik wil heel graag over een half jaar afstuderen!

Besos <3